Wit is de onschuld De pen raast over deze vlakte om mijn gedachten te ordenen en wat in principe vervlakte heb ik met een letter goedgemaakt mezelf verraden met één kras tot hoogverraad verheven of ver van mij gebleven alsmaar verder ploegt de pen door mijn geest hopend op iemand die zaaien en oogsten wil Ja, voor velen heb ik geschreven gedachten weggedreven mijn toekomst nog verzwegen en cryptisch tot het uiterste zonder woorden, meer bedacht Sinds één weekend niet meer hopeloos maar oplettend en veel vragend deze woorden recht uit het hart treffen hopelijk iemand met smart en dringen verder, tot ik het bevat acties brengen altijd reacties dat zei zij met haar ogen maar ik kon het nog niet verstaan en liet jouw staan zelf tref ik het nodige aan of benodigde?